Η “πρώτη” μου εμπειρία με το ποδήλατο

Από τη μέρα που ήρθαμε στη Χάγη αντιλήφθηκα και πάνω απ’ όλα εμπέδωσα βλέποντας καθημερινά τον κόσμο να το χρησιμοποιεί, το πόσο σημαντικό είναι να έχεις ένα ποδήλατο στην κατοχή σου, ειδικά όταν είσαι μόνιμος κάτοικος μιας ολλανδικής πόλης. Το να κάνεις ποδήλατο γίνεται παντού με τον ίδιο τρόπο, απλά εγώ το θεωρούσα ένα γεγονός πολύ δύσκολο, διότι φοβόμουν να βγω στους δρόμους, είχα μέσα μου ανασφάλεια και φοβία, διότι δεν έχω ξανακάνει ποδήλατο στο δρόμο και σε δρόμους ταχείας κυκλοφορίας. Επίσης θα κουβαλούσα και το παιδί από πίσω, σε ειδικό ασφαλές κάθισμα μεν, αλλά όσο να ’ναι εάν δεν το έχεις κάνει ξανά, δεν ξέρεις πως θα είναι. Και μεταξύ μας είχα να κάνω ποδήλατο από παιδάκι.

Ο μισός πληθυσμός όλων των αστικών μετακινήσεων στη χώρα γίνονται μέσω ποδηλάτων. χρησιμοποιούν το ποδήλατο με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους, για πολλούς και διαφορετικούς λόγους, για παράδειγμα για μετακομίσεις, για να μεταφέρουν τα μωρά στο σχολείο, για να βγάλουν τον σκύλο βόλτα, για να κάνουν ψώνια στο super market, να πηγαίνουν στην δουλειά τους, για βόλτα, να πηγαίνουν στην παράλια, για τις βραδινές τους εξόδους κ.α  Όπως καταλαβαίνεται είναι εντελώς χρηστικά μέσα μεταφοράς. Έτσι λοιπόν και εμείς μετά από πέντε μήνες μόνιμης διαμονής αποφασίσαμε να πάρουμε ποδήλατα.

Πηγαίνοντας σε ένα από τα πολλά εξειδικευμένα μαγαζιά, είδαμε και δοκιμάσαμε κάποια από τα πολλά δεκάδες διαφορετικά ποδήλατα που είχαν. Μέχρι να έρθει η στιγμή να δοκιμάσω το πρώτο ποδήλατο η αλήθεια είναι ότι είχαν αρχίσει να με κυριεύουν οι φοβίες μου, όμως μόλις ανέβηκα και έκανα τις πρώτες πεταλιές, ένιωσα να το λατρεύω, με όλη τη σημασία της λέξεως. Ένιωσα αμέσως υπέροχα, και κατευθείαν μου έφυγε ο φόβος και η ανασφάλεια. Νομίζω ότι τα κατάφερα άριστα! Εκείνη την ημέρα αγοράσαμε τα νέα μας ποδήλατα. Το απόγευμα της ίδιας ημέρας αποφασίσαμε να κάνουμε την πρώτη μας μεγάλη βόλτα. Επέλεξα  να οδηγήσω μόνη μου, μέχρι να πάρω λίγο τον αέρα και να μπορέσω να το κοντρολάρω. Δεν ήθελα να κουβαλάω και τον Μανωλάκη από πίσω, και προτίμησα να τον πάρει ο Γιώργος, ο οποίος ήταν πιο σίγουρος πάνω στο ποδήλατο.

Το σημαντικό εδώ στην Ολλανδία είναι ότι μπορούμε να κινούμαστε  με ασφάλεια στους ειδικά διαμορφωμένους ποδηλατοδρόμους, οι οποίοι πραγματικά φτάνουν παντού. Έτσι νιώθεις ακόμη μεγαλύτερη ασφάλεια, οι οδηγοί των αυτοκινήτων από την άλλη σου δίνουν πάντα προτεραιότητα και σταματάνε, οπότε όλο αυτό με βοήθησε πάρα πολύ να μου φύγει ο φόβος και το άγχος. Οι ποδηλάτες έχουν πάντα προτεραιότητα εδώ. Δεν έχει σημασία αν οδηγείς αυτοκίνητο, λεωφορείο, φορτηγό, αν είσαι πεζός ή μάνα με 4 παιδιά, τα ποδήλατα έχουν προτεραιότητα! Όλοι οι υπόλοιποι έχουν υποχρέωση να σταματήσουν.

Πλέον μετά από μια βδομάδα καθημερινής χρήσης του, μπορώ να πω, πως νιώθω ότι οδηγώ πάρα πολύ καιρό, διότι το ποδήλατο καλός η κακός εάν το μάθεις δεν ξεχνιέται.

Αξίζει να σημειωθεί και το συναίσθημα του γιου μου, μιας και από την πρώτη στιγμή που ανέβηκε στο ποδήλατο ενθουσιάστηκε. Του άρεσε πάρα πολύ και ειδικά όταν ξεφεύγουμε λίγο και οδηγούμε λίγο πιο γρήγορα. Πραγματικά τρελαίνεται, πράγμα που με παραξένεψε λιγάκι γιατί σαν παιδί νιώθει την αίσθηση του φόβου και περίμενα πως δεν θα του αρέσει, αλλά με εξέπληξε ευχάριστα. Κάθε μέρα μου ζητάει να πηγαίνουμε βόλτα με το ποδήλατο. Φυσικά του πήραμε και ένα φοβερό κράνος γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται. Μαζί με αυτό του φοράω και το αντιανεμικό του μπουφανάκι μιας και η θερμοκρασία εδώ, αν και είναι καλοκαίρι είναι χαμηλή και κρυώνεις πάνω στο ποδήλατο. Είναι και αυτός πλέον ένας έτοιμος μάχιμος ποδηλάτης.

Βέβαια όταν αρχίζει να σκοτεινιάζει, προσέχουμε περισσότερο και πάντα έχουμε αναμμένα τα φωτά του ποδήλατου. Είναι κανόνας εδώ είτε είσαι ποδηλάτης, είτε απλά περπατάς και το τσουλάς, είσαι υποχρεωμένος να έχεις άσπρο φως μπροστά και κόκκινο πίσω.

Το μεγαλύτερο άγχος μου τώρα είναι το παρκάρισμα του ποδηλάτου. Θέλει μεγάλη προσοχή όταν παρκάρουμε το ποδήλατο σε δημοσίους χώρους η ακόμα και έξω από το σπίτι μας. Εδώ η κλοπή των ποδήλατων έχει γίνει «επιχείρηση» για κάποιους. Όταν αγοράσαμε τα ποδήλατα μας, ήταν το βασικό πράγμα που μας προειδοποίησαν. Μας είπαν  πως πρέπει οπωσδήποτε να πάρουμε ειδική κλειδαριά για την πίσω ρόδα, συν μια χοντρή αλυσίδα για να το δένουμε και να είναι ποιο ασφαλές. Μάλιστα εδώ είναι πολύ συνηθισμένο αν αγοράσεις καινούργιο ποδήλατο να το ασφαλίσεις για περίπτωση κλοπής.

Τέλος αν και η Ολλανδία φημίζεται για τις βροχές, το χειρότερο στοιχείο της φύσης για τον ποδηλάτη είναι ο δυνατός αέρας. Όταν φυσάει από πίσω είναι τέλεια γιατί σου δίνει ώθηση, όταν όμως φυσάει από μπροστά τότε πραγματικά το να κάνεις πετάλι είναι αρκετά δύσκολο. Η αλήθεια είναι πως για το ποδήλατο έχω να πω ακόμα πάρα πολλά πράγματα, είναι η νέα μου ενασχόληση που πραγματικά με έχει γοητεύσει. Είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα ασχοληθώ αναλυτικότερα σε κάποια από τις επόμενες δημοσιεύσεις μου.