Η ομοιοπαθητική στη ζωή μας

Τι περίπου θα με ρωτήσει ο ομοιοπαθητικός ιατρός ;

Ο ομοιοπαθητικός γιατρός για να μπορέσει να θεραπεύσει κάποιον ασθενή πρέπει να έχει στα χέρια του ένα πλήρες ιατρικό ιστορικό. Έτσι, θα ρωτήσει για το κύριο πρόβλημα, τι ακριβώς είναι, πότε άρχισε, μετά από τι εμφανίστηκε, από τι επιδεινώνεται ή βελτιώνεται ή αν σχετίζεται με κάτι άλλο. Θα ρωτήσει για το ατομικό και οικογενειακό ιστορικό, δηλαδή για όλες τις παθήσεις που υπήρξαν ή υπάρχουν στην οικογένεια. Επίσης θα ρωτήσει για γενικά πράγματα όπως π.χ. αν ο ασθενής ζεσταίνεται ή κρυώνει, τι επίδραση έχει πάνω του ο ήλιος, η βροχή, η υγρασία, η θάλασσα, κ.λ.π. Θα τον ρωτήσει για τον ύπνο του και ποιες τροφές του κάνουν καλό ή τον χειροτερεύουν. Μεγάλο βάρος δίνεται και σε ερωτήσεις σχετικές με τον ψυχισμό του ασθενούς, αν δηλαδή ο είναι κλειστός ή ανοιχτός τύπος, κοινωνικός ή μοναχικός, αν έχει κάποιους φόβους, αν είναι ευερέθιστος, υποχωρητικός, ευσυγκίνητος, ντροπαλός, σχολαστικός κ.λ.π. Όταν ο ομοιοπαθητικός γιατρός συγκεντρώνει όλες αυτές τις πληροφορίες προσπαθεί να βρει ποιο φάρμακο ταιριάζει σε αυτήν την εικόνα που έχει μπροστά του (επειδή η ομοιοπαθητικη φαρμακολογία περιγράφει τα φάρμακα μετά συμπτώματα (σωματικά και ψυχικά) που παρήχθησαν σε υγιείς κατά τη διάρκεια πειραμάτων και θα το δώσει στον ασθενή.

Πόσο καιρό μετά την έναρξη της αγωγής μπορούμε να περιμένουμε τα αποτελέσματα της θεραπείας, με τα Ομοιοπαθητικά φάρμακα;

Τα Ομοιοπαθητικά φάρμακα βοηθούν τον οργανισμό σαν ένα ενιαίο σύνολο και τα αποτελέσματα που εμφανίζουν είναι θεραπευτικά και όχι προσωρινά. Για την ημικρανία π.χ. δεν υπάρχει ένα παυσίπονο που εμφανίζει την δράση του σε λίγα λεπτά, διαρκεί για λίγο και στη συνέχεια να χρειάζεται επανάληψη του φαρμάκου. Η ημικρανία αντιμετωπίζεται σαν μια διαταραχή ολόκληρου του οργανισμού που απαιτεί συστηματική θεραπεία. Ο χρόνος που εμφανίζονται τα αποτελέσματα δεν είναι σταθερός και ο ίδιος για όλους τους αρρώστους αλλά εξαρτάται από τις δυνάμεις που διαθέτει ο οργανισμός και μπορεί να αντιδράσει στην θεραπεία. Το ελάχιστο που απαιτείται είναι ένας μήνας, που επιτρέπει να εμφανιστούν τα αποτελέσματα και να διαπιστωθούν από τον άρρωστο και τον γιατρό. Σε μερικές περιπτώσεις ανάλογα με τη βαρύτητα της αρρώστιας απαιτείται πολύ μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, μερικές φορές απαιτούνται περισσότερο από 6 μήνες για να εμφανιστούν σταθερά αποτελέσματα. Δηλαδή η δράση των ομοιοπαθητικών φαρμάκων δεν προσομοιάζει με τη δράση των άλλων φαρμάκων. Οταν όμως επιτευχθεί κάποιο αποτέλεσμα τότε αυτό είναι σταθερό. Εξαίρεση αποτελούν οι οξείες περιπτώσεις, π.χ. πυρετός, κρυολόγημα, γαστρεντερίτιδα κ.λπ. όπου ο οργανισμός παρουσιάζει πολύ πιο σύντομα την θεραπευτική αντίδραση του, γιατί στα πλαίσια λειτουργίας του οργανισμού υπάρχουν βαρύτερες και ελαφρύτερες καταστάσεις ασθένειας και ανάλογα έχει τον χρόνο ο οργανισμός να αντιδράσει.

Πόσο καιρό πρέπει να διαρκέσει μια ομοιοπαθητικη θεραπεία στο σύνολο της;

Καταρχήν όσο απαιτείται να εμφανιστεί το θεραπευτικό αποτέλεσμα της θεραπείας. Αλλά και μετά την εμφάνιση του επιθυμητού αποτελέσματος η θεραπεία πρέπει να συνεχιστεί οπωσδήποτε για κάποιο χρονικό διάστημα, που και αυτό εξαρτάται σε κάθε περίπτωση, ώστε να σταθεροποιηθεί η νέα κατάσταση υγείας του οργανισμού. Θα λέγαμε ότι σε αρρώστια που θεραπεύεται υπάρχει μια φάση ανάρρωσης, στη διάρκεια της οποίας ο άρρωστος πρέπει να παίρνει φάρμακα για να πετύχουμε όσο το δυνατό σταθερότερο αποτέλεσμα. Επειδή τα ομοιοπαθητικά φάρμακα είναι χωρίς ανεπιθύμητες δράσεις και παρενέργειες ο χρόνος δεν είναι περιοριστικός παράγων στην συνέχιση της θεραπείας.

Τα αποτελέσματα της ομοιοπαθητικής θεραπείας είναι μόνιμα ή χρειάζεται να παίρνει κανείς συνέχεια ομοιοπαθητικά φάρμακα;

Όταν εμφανιστεί το θεραπευτικό αποτέλεσμα της θεραπείας, αυτό είναι μόνιμο, και μάλιστα πολλές φορές βλέπουμε τον άρρωστο να παρουσιάζει συνεχή προοδευτική βελτίωση στη διάρκεια μερικών μηνών. Πολλές φορές επίσης, με την υποχώρηση του κυρίου ενοχλήματος, του βασικού δηλαδή προβλήματος που έφερε τον άρρωστο στον γιατρό, βλέπουμε να υποχωρούν προβλήματα που ο άρρωστος δεν είχε αναφέρει ότι υπήρχαν. Η σταθερότητα της θεραπείας δεν εξαρτάται μόνο από τη λήψη των φαρμάκων αλλά μερικές φορές εξαρτάται από τον τρόπο ζωής του αρρώστου. Υπερβολική κόπωση, μεγάλες συναισθηματικές εντάσεις, καταχρήσεις διαφόρων ειδών, υπερβολικό κάπνισμα κ.λπ. δρουν ανασταλτικά στη θεραπεία και μπορεί να επηρεάσουν στη μονιμότητα της. Για το λόγο αυτό θα πρέπει η ζωή του αρρώστου αλλά και κάθε ανθρώπου να βρίσκεται σε πλαίσια λογικής και μέτρου που να εξασφαλίζει ομαλές και αρμονικές συνθήκες διαβίωσης για τον ανθρώπινο οργανισμό.

Για να παραμείνω στην πολύ καλή κατάσταση που με έχει φέρει η ομοιοπαθητική θα πρέπει να παίρνω τα φάρμακα σας για όλη μου τη ζωή;

Οχι. Οταν η υγεία θεμελιωθεί καλά και ο ασθενής δεν έχει πια κανένα σύμπτωμα να τον ταλαιπωρεί, τότε αρχίζει προοδευτικά η μείωση των φαρμάκων μέχρι πλήρους διακοπής τους για μεγάλο χρονικό διάστημα μηνών ή και χρόνων. Μόνον αν παρουσιαστεί κάποιο παλιό είτε καινούργιο ενόχλημα, μπορεί να χρειαστείτε ξανά την βοήθεια της ομοιοπαθητικης. Ας σημειώσουμε ότι η συνηθέστερη αιτία εμφάνισης παλιών ενοχλημάτων είναι η γρήγορη επάνοδος του ασθενή στη χρήση καφέ είτε τοξικών φαρμάκων ( αντιβιοτικών, κορτιζόνης κ.λ.π.). Οπως βέβαια και ύπαρξη σωματικών stress ( υπερβολική σωματική κούραση κ.λ.π.) ή υπερβολική ψυχική καταπόνηση του οργανισμού.

Από ποια ηλικία μπορεί να ξεκινήσει ένας άνθρωπος ομοιοπαθητικη θεραπεία; Υπάρχουν ομάδες πληθυσμού στις οποίες απαγορεύεται η λήψη ομοιοπαθητικών φαρμάκων π.χ. έγκυες γυναίκες;

Δεν υπάρχει περιορισμός για την εφαρμογή της ομοιοπαθητικης αγωγής από πλευράς ηλικίας. Από την πρώτη μέρα της γεννήσεως ενός βρέφους, αν συντρέχουν λόγοι, μπορεί η Ομοιοπαθητική να είναι στο πλευρό του. Βέβαια για τα πολύ μικρά παιδιά είναι καλό ο γιατρός να έχει γνώσεις παιδιατρικής λόγω της ιδιαιτερότητας της ηλικίας. Μάλιστα παρατηρούμε ότι σε όσο μικρότερη ηλικία ξεκινούν την ομοιοπαθητική αγωγή οι ανθρώπινοι οργανισμοί τόσο πιο καλή πορεία υγείας έχουν. Το ίδιο θα λέγαμε και για τις εγκύους όπου για παράδειγμα πολλά συνήθη προβλήματα της κύησης π.χ. οι έμετοι του πρώτου τριμήνου ή αιμορραγίες αλλά και προβλήματα στον τοκετό όπως ανώμαλη θέση εμβρύου ή δυσκολία διαστολής κ.λ.π. έχουν πολύ καλή ανταπόκριση στην Ομοιοπαθητική Θεραπεία. Τέλος έχουμε παρατηρήσει ότι σε γυναίκες που εμφάνισαν δυσκολίες στην πρώτη τους κύηση και ακολούθησαν μετά ομοιοπαθητικη θεραπεία για κάποιον άλλο λόγο, η πορεία της δευτέρας κυήσεως ήταν πολύ καλύτερη.

Τα παιδιά μπορούν να κάνουν Ομοιοπαθητική;

Βεβαιότατα, και μάλιστα τα αποτελέσματα στα παιδιά είναι πολύ καλά γιατί ο οργανισμός τους και το αμυντικό τους σύστημα είναι κατά κανόνα υγιέστερα από ότι στους ενήλικες.

Όταν κάποια γυναίκα είναι έγκυος μπορεί να πάρει ομοιοπαθητικό φάρμακο;

Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα είναι ακίνδυνα και μπορούν να δοθούν άφοβα στην εγκυμοσύνη. Μάλιστα από ότι δείχνει η εμπειρία, γυναίκες που έκαναν Ομοιοπαθητική στην διάρκεια της εγκυμοσύνης, είχαν φυσιολογικούς και εύκολους τοκετούς και τα παιδιά τους είναι υγιέστατα.

Οι βιταμίνες, τα βότανα και τα φυσικά καλλυντικά είναι ομοιοπαθητικά προϊόντα;

Οχι, τα ομοιοπαθητικά φάρμακα είναι εντελώς διαφορετικά από τις βιταμίνες, τα βότανα, τα φυσικά καλλυντικά κτλ. Η μόνη τους ομοιότητα, είναι πως κι αυτά έχουν φυσική προέλευση και δεν είναι χημικά προϊόντα. Ομως, ο ιδιαίτερος τρόπος παρασκευής τους, τους δίνει ξεχωριστές ιδιότητες που δεν έχουν τα βότανα, οι βιταμίνες ή άλλες φυσικές ουσίες. Αρκετά φαρμακεία διαθέτουν εκτός των ομοιοπαθητικών φαρμάκων και διάφορα σκευάσματα φυσικής προελεύσεως -και δυστυχώς πολλές φορές γίνεται μία σκόπιμη- για προφανείς λόγους- παραπληροφόρηση ακόμη και από “ειδικούς”. Αυτό πάντως δεν σημαίνει πως οι ουσίες αυτές έχουν σχέση με την ομοιοπαθητική, ούτε πως είναι απαραίτητες ή χρήσιμες για την ομοιοπαθητικη θεραπεία, χωρίς βέβαια συνήθως να είναι και επιβλαβείς σε αυτήν. Χρειάζεται να γνωρίζετε ότι τα ομοιοπαθητικά φάρμακα έχουν χαμηλό κόστος, ενώ αντίθετα τα διάφορα συμπληρώματα επιβαρύνουν οικονομικά -και αναίτια- τον ασθενή. Καλό είναι να γνωρίζουμε ότι τα ομοιοπαθητικά φάρμακα έχουν κατεξοχήν ενεργειακή και επομένως βαθύτατη δράση στον οργανισμό και όχι υλικές και ανακουφιστικές όπως οι άλλες ουσίες. Διαβάστε περισσότερα για την «Κλασική Ομοιοπαθητική» και άλλες θεραπείες.

Ποια η σχέση των ομοιοπαθητικών φαρμάκων με τα αιθέρια έλαια ή με τους συνδυασμούς φυτικών βαμμάτων;

Δεν υπάρχει σχέση ομοιότητας. Υπάρχει συμπληρωματική σχέση. Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα αποτελούν μέρος της εναλλακτικής (alternative) ιατρικής, ενώ τα αιθέρια έλαια και τα φυτικά βάμματα είναι (complementary) συμπληρωματική ιατρική (μπορούν να συμπληρώσουν την ομοιοπαθητική ή και άλλες εναλλακτικές ή μη ιατρικές.)

Μήπως είναι επικίνδυνα τα Ομοιοπαθητικά φάρμακα ή μήπως ο οργανισμός τα συνηθίζει;

Ποτέ και σε καμία περίπτωση δεν είναι επικίνδυνα, ούτε έχουν καμία παρενέργεια. Ο λόγος είναι ότι κατά την διαδικασία της παρασκευής τους έχουν αραιωθεί σε τέτοιο βαθμό ώστε να έχει καταργηθεί οποιαδήποτε πιθανότητα παρενέργειας τους, ενώ αντίθετα έχει ενεργοποιηθεί η θεραπευτική τους δράση. Γι αυτό άλλωστε είναι παντελώς ακίνδυνα για όλες τις ηλικίες (βρέφη υπερήλικες, κ.α.) και σε όλες τις ιδιαίτερες καταστάσεις του οργανισμού π.χ. εγκυμοσύνη, γαλουχία κτλ. Ο οργανισμός δεν εθίζεται από την χρήση των ομοιοπαθητικών φαρμάκων, γιατί η δράση τους είναι αποκλειστικά ενεργειακή και ποτέ χημική.

Στις συνηθισμένες συσκευασίες των φαρμάκων βλέπουμε να υπάρχουν κάποιες οδηγίες που τα συνοδεύουν και ν’ αναφέρουν π.χ. την σύσταση, τις ενδείξεις, τις παρενέργειες, την ημερομηνία λήξης του σκευάσματος. Γιατί δεν συμβαίνει το ίδιο με τα ομοιοπαθητικά φάρμακα;

Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα στην χώρα μας όπως και σ’ όλο τον κόσμο παρασκευάζονται με μια συγκεκριμένη διαδικασία η οποία μόλις τα τελευταία χρόνια συνεπικουρείται από την σύγχρονη τεχνολογία (π.χ. ηλεκτρονικοί δονητές, ψεκαστές κ.α.). Κατ’ αυτήν η αρχική ουσία που προέρχεται από το φυτικό, ζωικό και ορυκτό βασίλειο υφίσταται συνεχείς αραιώσεις και δυναμοποιήσεις για να φθάσει σ’ ένα σημείο όπου πλέον αποκτά την ικανότητα να λειτουργήσει ως ομοιοπαθητικό φάρμακο. Την διεργασία παρασκευής την ενεργούν ειδικευμένοι φαρμακοποιοί γνώστες της συγκεκριμένης τεχνικής. Τα φάρμακα αυτά μέχρι πρόσφατα εθεωρούντο φαρμακοτεχνικά σκευάσματα, τώρα όμως με βάση την νομοθεσία της ΕΟΚ έχουν ενταχθεί στον χώρο των αμιγών φαρμάκων. Οι ενδείξεις δεν αναφέρονται, γιατί ομοιοπαθητικό φάρμακο δεν έχει την κλασσική εστιασμένη δράση επί συγκεκριμένων ασθενειών, αλλά επί συγκεκριμένων ασθενών. Έτσι για παράδειγμα για το ίδιο πρόβλημα της ρευματοειδούς αρθρίτιδος μπορεί σε 10 ασθενείς να χρειάζονται μέχρι και 10 διαφορετικά φάρμακα και θα καλύπτουν εκτός από την συγκεκριμένη ασθένεια και τον υπόλοιπο οργανισμό στο σύνολο του. Η βασική λογική της δράσης του Ομοιοπαθητικού φαρμάκου είναι η ενδυνάμωση όλου του αμυντικού μηχανισμού του αρρώστου, έτσι ώστε να μπορέσει να ανταπεξέλθει «αφ’ εαυτού» στην αιτία που έδρασε για την εμφάνιση του προβλήματος. Δηλαδή έχουμε μίαν απόλυτα φυσιολογική δράση του φαρμάκου πάνω στον οργανισμό, γεγονός που έχει ως αποτέλεσμα να μην υπάρχουν παρενέργειες από τα ομοιοπαθητικά φάρμακα στους λήπτες τους. Η πιθανή αρχική επίταση των ήδη υπαρχόντων συμπτωμάτων δεν είναι τίποτα άλλο από αυτή την φυσιολογική ενδυνάμωση του οργανισμού από το Ομοιοπαθητικό φάρμακο με συνέπεια την εντονότερη αντίδραση του για την απομάκρυνση του προβλήματος. Τα Ομοιοπαθητικά φάρμακα, αν φυλαχθούν κάτω από τις συνθήκες που συνιστά ο γιατρός στον ασθενή δηλ. να μην έρχονται σ’ άμεση επαφή με το φως του ήλιου, να μην εκτίθενται σε χώρους με έντονη υγρασία και με έντονες μυρωδιές, θεωρητικά δεν θα αλλοιωθούν ποτέ. Για παράδειγμα αναφέρουμε ότι φάρμακα που είχαν παρασκευασθεί στις αρχές του αιώνα μας και δόθηκαν πρόσφατα είδαμε να έχουν τα ίδια αποτελέσματα με τα σύγχρονα.

Πρέπει ο ασθενής να συνεχίζει έπ’ άπειρον την Ομοιοπαθητική αγωγή;

Οχι. Από την στιγμή που θα αισθανθεί αρκετά καλά, συμβουλευόμενος και τον Ομοιοπαθητικό γιατρό του, μπορεί να σταματήσει την αγωγή του και να επανέλθει στο γιατρό μόνο σε περίπτωση υποτροπής της αρχικής ασθένειας ή σε εμφάνιση κάποιας άλλης.

Οι διάφορες παρακλινικές εξετάσεις (ακτινογραφίες, υπέρηχοι, αξονικές τομογραφίες) ή οι εργαστηριακές (αιματολογικές και βιοχημικές) ενδιαφέρουν τον ομοιοπαθητικό γιατρό;

Ο γιατρός πριν προβεί σε οποιαδήποτε θεραπευτική αγωγή πρέπει να γνωρίζει τι θεραπεύει. Σ’αυτό θα τον βοηθήσουν τόσο ένα προσεκτικό ιστορικό με όλες τις πληροφορίες, όσο και η λεπτομερής φυσική κλινική εξέταση του ασθενούς. Σε αρκετές περιπτώσεις, προκύπτει η ανάγκη περαιτέρω εργαστηριακού και παρακλινικού ελέγχου, ώστε να τεθεί η ακριβής διάγνωση της νόσου. Με αυτό τον τρόπο ο γιατρός γνωρίζει τι θεραπεύει, καθώς επίσης γνωρίζει την πρόγνωση για την εξέλιξη της ασθένειας (πορεία της νόσου). Πολλοί ασθενείς έρχονται στον ομοιοπαθητικό γιατρό έχοντας ήδη τη διάγνωση της νόσου τους, αλλά δεν έχουν βρεί λύση στο πρόβλημα τους από τη συμβατική θεραπευτική. Είναι λογικό λοιπόν, ο ομοιοπαθητικός γιατρός να στηρίζεται στην ήδη υπάρχουσα διάγνωση και να μην επιβαρύνει τον ασθενή του με νέες εξετάσεις. Ισως γι’αυτό το λόγο να σας έχει δημιουργηθεί η απορία σας. Στα καθήκοντα του ιατρού είναι επίσης η επανάληψη εργαστηριακών και παρακλινικών εξετάσεων μετά τη χορήγηση του φαρμάκου, ώστε να μπορέσει να εκτιμήσει και να αξιολογήσει το θεραπευτικό αποτέλεσμα.

Σε επείγοντα περιστατικά μπορεί να βοηθήσει η Ομοιοπαθητική;

Η Ομοιοπαθητική μπορεί να προσφέρει μεγάλη βοήθεια σε επείγουσες καταστάσεις και να σώσει ζωές. Η δράση της Ομοιοπαθητικής στα επείγοντα είναι πολύ γρήγορη.